Wspierający szef, czyli kto?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na tytułowe pytanie. Każdy z pracowników wymaga indywidualnego podejścia i zasad współpracy. Niemniej istnieje kilka spójnych kwestii, które w relacji podwładny–szef zawsze powinny się znaleźć. Wsparcie w miejscu pracy, w zespole sprzedażowym można rozumieć dwojako i na dwóch obszarach się go spodziewać. Rodzi to również pytanie: czy wspierający szef to w dzisiejszych czasach konieczność, czy wciąż marzenie, traktowane w kategoriach benefitu pracowniczego?

W ślad porzekadła, że pracownik przychodzi do firmy, a odchodzi od szefa, tym cenniejsze jest, aby dobrze zlokalizować cenne i oczekiwane przez podwładnego cechy pożądanego przełożonego. Wobec tego, jakimi cechami charakteru oraz zachowaniami powinien odznaczać się wspierający menedżer?

Okazywać wsparcie można czynem lub słowem, więc na nim w pierwszej kolejności należy się skupić. Komunikację w sferze zawodowej rozróżnia się w trzech kierunkach:

• Z góry na dół

To oczywiście komunikacja pomiędzy szczeblami pracowniczymi, czyli ze strony kierowniczej w kierunku pracowników niższego szczebla. Celem takowej są głównie: transfer informacji i podjętych decyzji, wyznaczanie zadań do realizacji, doradztwo oraz ocenianie wykonywanej pracy przez podwładnych.

• Z dołu do góry

Autorem takiego komunikatu są podwładni, a kierowany jest on w stronę kierownictwa. Celem tej komunikacji są przede wszystkim: raportowanie postępów pracy, powiadomienia o pojawiających się problemach i niespodziewanych trudnościach oraz formułowanie żądań.

• W kierunku poziomym

W ten sposób porozumiewają się pracownicy na podobnych sobie szczeblach zależności zawodowej. Cel takich komunikatów to przede wszystkim koordynacja pracy, wymiana informacji czy przekierowywanie poleceń szefostwa. Dodatkowo celem jest budowanie dobrej atmosfery w pracy.

Dobra i skuteczna komunikacja na linii szef–podwładny to nie tylko skuteczne realizowanie powierzanych zadań, ma ona również duże znaczenie psychologiczne i rozwojowe. Gdy pracownik ma zaufanie do swojego przełożonego, uważa go za osobę kompetentną, chętną do pomocy oraz wspierającą w poszukiwaniu rozwiązań, mocniej angażuje się w pracę i tym chętniej generuje nowe rozwiązania i dzieli się swoimi pomysłami.

U podstaw tej zależności zawodowej powinno znaleźć się zrozumienie. Jest to komunikat niewerbalny, że słyszę i chcę usłyszeć, co do mnie mówisz i co jest dla ciebie ważne. Dostrzegam ciebie nie tylko jako pracownika, ale również – i przede wszystkim – jako człowieka. Posiłkując się badaniami amerykańskiego psychologa i psychoterapeuty Carla Rogersa, ludzkie komunikaty można podzielić na pięć odrębnych kategorii.

Bazując na swojej naukowej praktyce oraz doświadczeniu, wyodrębnił następujące kategorie wypowiedzi:

• Ocena
• Interpretacja
• Wsparcie
• Badanie
• Rozumienie

W myśl zasady Pareto 80% wszystkich emitowanych przez ludzi komunikatów znajduje się w jednej z tych kategorii. Reszta, czyli brakujące 20%, to pozbawione sensu czy znaczenia, generowane przypadkowo komunikaty. Przekładając to na grunt zawodowy, jak mogą brzmieć powyższe kategorie w relacji menedżera z pracownikiem oraz po jakich sformułowaniach można je poznać?